Na twee jaar schrijven en noeste arbeid werd in 2016 mijn debuutroman Duivelsvoetstap gepubliceerd. Deze razend spannende thriller speelt zich af in en rond het Oost-Vlaamse Zottegem. Wat het ook zo uniek maakt, zijn de alom bekende inwoners van Zottegem die in het verhaal voorkomen. Het verhaal begint met een nachtelijke ramkraak op een juwelierszaak in het centrum van Zottegem. Een paar weken later wordt de hoofdinspecteur die het onderzoek naar de misdaad voert op gruwelijke en rituele wijze vermoord. Wanneer kort daarop opnieuw een rituele moord plaatsvindt, start privédetective Johan Van Kaster gedreven met zijn onderzoek. Is Zottegem in de ban van een seriemoordenaar of is er meer aan de hand? Beetje bij beetje worden de intriges ontrafeld. In ieder geval doet deze auteur zijn geboortestad op haar grondvesten daveren. Het boek wordt omschreven als een echte “page turner” en voor wie Zottegem niet kent is het decor zeker geen drempel om het boek te lezen. Dit alles resulteerde in menige krantenartikels en met als kers op de taart een geslaagde signeersessie in de Standaard Boekhandel van Zottegem tijdens de “openboekdagen”, waar de volledige voorraad op amper een paar uur volledig was uitverkocht.

Na het succes van mijn debuutroman heb ik niet stilgezeten. Naar aanleiding van het Egmontjaar in 2018, waarin men de 450ste verjaardag van de terechtstelling van Lamoraal graaf van Egmont viert, rijpte bij deze auteur het idee om zijn tweede roman te schrijven met graaf van Egmont als rode draad doorheen het verhaal. Ik heb me in de zomer van 2016 enkele maanden verdiept in stapels literatuur over de geschiedenis van Lamoraal graaf van Egmont en zijn relatie tot Zottegem. Dit resulteerde in een nieuwe uiterst spannende, hedendaagse thriller met een grote historische achtergrond. Als hoofdpersonage hebben we opnieuw privédetective Johan Van Kaster trouw op post en ook deze keer is de Egmontstad Zottegem het epicentrum van moord en intrige. Het verhaal gaat als volgt: “Op zekere dag krijgt privédetective Johan Van Kaster een verontrustend telefoontje van zijn oude schoolvriend Olivier Van Rode. Hij wil Johan spreken met betrekking tot de onrustwekkende verdwijning van zijn vader Lodewijk. Heeft de verdwijning te maken met een groot geheim over Lamoraal graaf van Egmont dat Oliviers familie al jarenlang met zich meedraagt? Een dag later wordt Oliviers verminkte en gefolterde lichaam vermoord teruggevonden. Wanneer de gruwelijke moorden elkaar in snel tempo opvolgen, begint voor Johan een gevaarlijke zoektocht naar dit eeuwenoude geheim dat ergens in de Egmontstad Zottegem verborgen ligt. Zal hij het geheim van de graaf en de ware reden van zijn terechtstelling tijdig ontdekken en de moordenaar ontmaskeren?”

Na mijn debuutroman Duivelsvoetstap belooft Het Egmontmysterie opnieuw een bijzonder spannend verhaal te worden dat de lezer van de eerste tot de laatste pagina aan zich kluistert. Het verhaal is een perfecte mix van ware historische feiten, lokale legendes, spannende fictie en dit alles in een zo realistisch mogelijk kader.

Hierbij een greep uit de krantenartikels en recensies die verschenen zijn naar aanleiding van Duivelsvoetstap:

Op Wordpress: https://sjarelklak.wordpress.com/2016/06/30/duivelsvoetstap-review-van-een-debuutroman/

In HLN: https://www.hln.be/regio/zottegem/zottegemnaar-gooit-hoge-ogen-met-debuutroman~ae75d309/

In Het Nieuwsblad: http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160722_02395305

In De Beiaard: https://de-beiaard.be/2017/01/13/interview-met-een-duivelse-schrijver-gunther-opdecam/

Youtubefilmpje van een interview met leerling voor een schoolproject: https://www.youtube.com/watch?v=vYEM-3QibCo

Een citaat uit één van de verschenen recensies: “…Aan welke ‘grote’ schrijver doet G. Opdecam op dit moment denken? Aan George R. R. Martin, voor de onverwachte twists en de… (spoiler alert), aan Dan Brown, voor het mysterieuze en de doorgedreven integratie van realiteit en fictie. Het verhaal leest met momenten ook alsof het geschreven is door een 21ste eeuwse Ernest Claes (op amfetamines), want dit proeft (alhoewel rauw) als een modern vlaams volksverhaal! Tegelijk lijkt het te evalueren tot een horrorflick à la Wes Craven, maar dan met de robuuste beschrijvende stijl van E. A. Poe. Ongetwijfeld is dat overdreven,… terwijl mijn nekharen zich opspannen bij de volgende plot. Eigenlijk is het (op dit moment van het lezen) nog te moeilijk om het vertelsel in één woord te typeren. Dat is een compliment want het leest (pun intended) ‘als een trein’…”