Ik heb altijd graag gelezen. Ook voor ik zelf kon lezen was mijn favoriete speelgoed de prenten - en voorleesboeken.
In de lagere school heb ik vele kortverhaaltjes geschreven, die meestal gingen over bepaalde dromen die ik had of gebeurtenissen in mijn leven. In het zesde leerjaar schreef ik een langer verhaal, gebaseerd op een bestaand kinderboek, dat mijn juf toen voor de klas heeft voorgelezen. Als ik toen moest zeggen wat ik later wilde worden was het schrijfster (en nu nog). Dus eigenlijk schrijf ik al van zodra ik dit kon. De fantasiewereld heeft mij altijd gefascineerd. Inleven in een andere wereld of personage kwam ook goed van pas bij voordracht studie waar ik vorig jaar als laureaat aan ben afgestudeerd.
De start voor mijn boek heb ik gemaakt in het eerste middelbaar. In de les Nederlands kregen we toen de opdracht om een eigen sprookje te schrijven. Dit is de opstart geweest van mijn boek. Mijn sprookje had toen als naam 'De Elfenoverwinning', maar later vond ik dat dit de hoofdkarakters al een beetje te veel verraadde. Dus heb ik er 'De wondere wereld van Willemien' van gemaakt. De titel is nu nog steeds dezelfde, maar in de loop van mijn middelbare schoolloopbaan heb ik nog vele toevoegingen gedaan, vooral in de beschrijvingen. Ook evolueerde mijn stijl. Tijdens wandelingen werd ik geïnspireerd en had ik steeds mijn opschrijfboekje bij mij.
Nu, vier en een half jaar later, is mijn sprookje van toen mijn boek geworden. Je zou het dus een spectaculaire afsluiter van mijn middelbare school kunnen noemen. Ook doe ik mijn eindwerk dit jaar over Nederlandse, fictieve literatuur. Mijn boek is hier dan ook het praktisch deel van.
De reden waarom ik schrijf is ook om het plezier in wondere werelden door te geven aan kinderen. Hen de vreugde geven (en ook wat wijsheid) die ik zelf heb beleefd.