Description
Na een zeer eenvoudige, haast alledaagse ingreep neemt het leven van Pedrouchka Samyn, leerlingenbegeleider in het Onze-Lieve-Vrouwe-instituut te Poperinge een totaal andere wending.
In dit aangrijpende, waargebeurde verhaal loodst ze je openhartig mee door de wervelwind aan emoties die een leven met chronische pijn met zich meebrengt.
Het is zeker niet de bedoeling om met dit boek een polemiek te beginnen over medische aansprakelijkheid of om een steen te gooien naar de zorgsector, integendeel. Daarom hebben we ook bewust fictieve eigennamen gebruikt en geen enkele naam van een ziekenhuis of stad vermeld.
We hopen oprecht dat mensen die het geluk hebben in goeie gezondheid door het leven te mogen gaan misschien dankzij deze emotionele reis wat meer begrip kunnen opbrengen voor hen die constant pijn moeten lijden, al is het maar om weer hun eigen leven wat meer te waarderen. Voor hen die zelf een gelijkaardig verhaal meemaakten, en dat zijn er toch heel wat, zou dit boekje misschien een handreiking kunnen zijn, een hart onder de riem.
Hoe uitzichtloos de situatie ook lijkt, meestal komt er vroeg of laat toch verbetering, waardoor het leven weer draagbaarder wordt.
Per verkocht exemplaar van dit boek schenken we integraal 1 euro aan het multidisciplinair pijncentrum AZ Nikolaas te Sint-Niklaas.
Do –
Eindelijk eens tijd gevonden om het boek te lezen, lag al zolang te wachten. Echt heel mooi neergepend en je wordt gewoon in het verhaal meegezogen. Het in 1x uitgelezen, zelfs geen tijd om tussendoor vlug eens naar het toilet te gaan, Heel veel sterkte nog. Ochja, zo leuk om de namen van Grace, Guus en Gloria terug te vinden, kindjes waar ik nog voor gezorgd hebt.
Do –
Eindelijk eens tijd gevonden om het boek te lezen, lag al zolang te wachten. Echt heel mooi neergepend en je wordt gewoon in het verhaal meegezogen. Het in 1x uitgelezen, zelfs geen tijd om tussendoor vlug eens naar het toilet te gaan,
Tine –
En toen werd ik wakker’ heeft je in zijn greep vanaf de eerste tot de laatste seconde. Eens je aan het verhaal begonnen bent, kun je het bijna niet meer aan de kant leggen. Een beklijvend verhaal dat tegelijk ontroering, hoop en af en toe een kwinkslag (de knappe assistenten;-)) bevat. Ik kende Pedrouchka’s verhaal al voor een groot deel en had niet verwacht dat ik zo geraakt zou worden door het lezen van haar boek.
Mijn respect en bewondering voor de weg die Pedrouchka en haar gezin aflegden, groeide bij elke bladzijde. De open en integere manier waarop ze haar verhaal vertelt, vind ik heel moedig. Wim is er op schitterende wijze in geslaagd om de lezer mee te slepen in Pedrouchka’s verhaal. Hij beschrijft haar voorbije tien jaar met een vaart waar je in meegezogen wordt zonder te vervallen in clichés of sentimentaliteit. Proficiat allebei met dit prachtige boek!
Alijoschka –
Kan hier 6 op 5 gegeven worden?
Je wordt meegetrokken op een heuse achtbaan van emoties… je voelt de kilo’s liefde, frustraties en verdriet die je meeslepen tot aan het laatste woord van de laatste pagina ♥
Hier en daar een pauze nodig om me te vermannen en daarna direct terug te beginnen lezen.
Dit boek laat je hongeren naar meer.
Wat kijk ik op naar mijn grote zus!!!! ♥ ♥ ♥
#grotezusschreefeenboek
#entoenwerdikwakker
Jafke –
k hapte vaak naar adem tijdens het lezen, want het is zo aangrijpend, vol emotie! Ik werd er zo in opgezogen tijdens het lezen! Het is puur, je voelt de echtheid van het verhaal… Het laat je niet los, eenmaal je begint te lezen wil je ook helemaal niet stoppen!! De steekjes humor bezorgden mij een glimlach!! En Pedrouchka haar eeuwige optimisme kwam in de hele lijn terug!
Petje af hoor… Mijn oneindig respect voor jou, mijn grote zus! ♡♡♡
En Wim, je bent een TOP auteur!
Melisa en Jens –
Pedrouchka en wim een dikke proficiat met het boek gisteren mogen meegenieten van de boekvoorstelling na de voorstelling vlug naar huis. Ik kon niet wachten om eraan te beginnen. Eens gestart kon ik niet meer stoppen soms wel met de krop in de keel en een traan over de wang, ik keek op mijn uurwerk 2u en 250 blz ver in het boek even men ogen laten rusten en deze morgen vlug de rest verder gelezen. Pedrouchka Samyn we kunnen je alleen maar bewonderen. Bedankt dat we even in de zware periode van jullie leven binnen mochten. Hou de moed erin, heel veel sterkte, en veel geluk in alles wat nog volgt. We staan voor jullie klaar Warme knuffel Melissa en jens
Mia –
Prachtig boek! In 1 ruk uitgelezen. Ik zag meerdere malen de tekst niet meer door de tranen in mijn ogen. Wat een verhaal! Ook heel vlot leesbaar, vooral als je zoals ik geen boekenlezer bent. Heel goed geschreven. Je mag aan een volgend boek beginnen
Delphine –
Pedrouschka,
Ik wil Wim en jou feliciteren met jullie prachtig geschreven boek. Het is een zeer aangrijpend verhaal waar je helemaal in meegezogen wordt!
Ik kende jouw verhaal in grote lijnen, maar nu ik het volledige verhaal gelezen heb, is mijn bewondering voor jou enkel gegroeid! Je bent een zeer sterke vrouw die al heel veel meegemaakt heeft en toch sta jij altijd te lachen! Je bent een voorbeeld voor vele andere mensen die chronische pijnen moeten doorstaan!
Fanny Caulier –
Proficiat Wim en Pedrouchka! Wat een prachtig, emotioneel, aangrijpend verhaal! Eens je aan het lezen bent laat het verhaal je niet meer los. ♥
Ninouschka Meeuw –
Het is voor mij een heel herkenbaar verhaal, ik zou iedereen aanraden dit boek aan te kopen en te lezen zodanig men een beetje meer begrijpen kan wat het leven met chronische pijn is! Ik vond het een prachtig vlot te lezen boek!
Hilde –
Pedrouchka, ik kende ook maar heel algemeen de lijn van jouw pijnlijk verhaal, maar na dit gelezen te hebben heb ik er maar 1 woord voor : CHAPEAU voor jou en heel zeker ook voor Filip ! Ik weet nog dat je de zondagmorgen ook in het bos aan het lopen was en je vertelde dat je ‘s anderendaags een kleine ingreep moest ondergaan, helaas het was het begin van een hoop miserie. Toen ik na 10 maand opnieuw deeltijds aan het werk kon, had ik precies hetzelfde gevoel als jij, dus ik begrijp je daar 200 % in. Ik heb niets anders dan bewondering voor jullie. Dikke pluim ook voor Filip die daarnaast nog eens voorzitter was van de Gezinsbond, daar kruipt toch ook veel tijd en energie in. Dit boek zou iedereen moeten lezen, er zou veel minder gezaagd worden en als iedereen zou denken en reageren als jullie, dan zou de wereld er een stuk mooier uitzien ! Ik heb het boek ook in één trek uitgelezen, kon niet meer stoppen…TOPPIE !
Freya –
Als niet-frequent lezer was ik volledig opgeslorpt door ‘En toen werd ik wakker’. Ieder moment van de dag wou ik meer details van de voorbije tien jaar van Pedrouchka’s leven ontdekken. Bedankt Wim om mij mee te nemen in het ontroerend verhaal waarin chronische pijn het leven van een liefdevol persoon binnendringt. Mijn respect en bewondering voor Pedrouchka, alsook voor haar gezin, zijn alleen maar toegenomen. Zoveel al moeten doorstaan, de moed nooit laten zakken en steeds met een glimlach voor de dag komen. Proficiat met jullie boek!
Isabel –
Een verhaal om stil van te worden. Respect voor Pedrouchka en haar gezin, om de moed nooit te laten zakken hoe hard het ook is en tevens altijd te blijven stralen en ervoor te gaan. Ik hoop dat dit boek door veel mensen gelezen zal worden en dat men eens erbij stil staat dat er mensen zijn die het moeilijker hebben dan altijd onszelf waarmee we zo bezig mee zijn.
Petra –
‘En toen werd ik wakker’ was bij mij ‘en toen bleef ik wakker’ want ik stelde m’n uur om te gaan slapen uit om toch maar verder te lezen..en dat voor een non-fictieboek dat ik zelden vastneem! Het was aangrijpend van begin tot einde. Het boek is erg vlot leesbaar en neemt je mee in een reeks gebeurtenissen die je niet voor mogelijk houdt zonder af te geven op de medische wereld (wat ook begrijpelijk zou zijn). Als ik niet zeker wist dat dit waargebeurd was, zou het ongeloofwaardig zijn..niet te doen wat je allemaal hebt meegemaakt. Dikke chapeau voor je enorme moed en doorzettingsvermogen en eveneens hoedje af voor je gezin! Die zijn goud waard ! Ik vind het steeds bewonderenswaardig als mensen in de diepste miserie er toch nog in slagen om iets positiefs uit een situatie te halen ; jij bent voor velen een voorbeeld. Respect
v –
Dit is een boek waarbij ik toch koud van kreeg…, stil van werd.
Eenmaal ik begon te lezen…wou ik gewoon verder.
Een voorbeeldgezin, steeds de kracht om verder te gaan…elkaar blijven steunen.
Mevr Samyn, een voorbeeldpersoon, steeds een steun voor iedereeen en een tip voor velen …”wees blij met kleine dingen”.
Proficiat aan iedereen die meehielp aan het schrijven van dit boek
Leen –
21/06
Deze nacht is het zowat de kortste nacht van het jaar… nadat ik gisteren het boek heb uitgelezen moest ik onmiddellijk denken: oef, het wordt geen lange nacht voor Pedrouchka… Dankjewel om je verhaal met de wereld te willen delen. Ik vond het echt aangrijpend… Kafka kan er bij momenten een puntje aan zuigen. Of je nu wil of niet, je wordt de nieuwe maatstaf voor mijn relativeringsvermogen. Daar heb jij uiteraard niet veel aan… maar aan de andere kant is er enorm veel respect en begrip voor jou.
Nu kent iedereen jou (of dat denken wij als lezer) en moet je nog je lezers leren kennen �
Ik ben nu zelf 37 en gezond… en besef nog harder dat ik dit moet koesteren.
Ik duim alvast met je dat ze blijven zoeken naar een steeds betere oplossing voor pijn (chronische pijn klinkt eigenlijk te braafjes… ze moeten een nieuw woord uitvinden hiervoor)
Martine en Luc –
A never ending story…en toch
Ongewild hebben jullie zoveel meegemaakt, maar gewild hebben jullie gevochten.
Geen woorden om uit te drukken wat je voelt bij het lezen van het boek.
Moed, doorzettingsvermogen, geduld, verdraagzaamheid, respect, steun, vriendschap,gezin en veel…veel Liefde.
Omgaan met ondraaglijke pijn, omgaan met tegenslag na tegenslag.
Positief blijven.
Niet klagend.
Wie dit boek leest kan veel leren. Wij die gespaard bleven van dergelijke tegenslagen voelen ons een beetje klein.
Pedrouchka en Filip, samen met Yentl en Celien, jullie zijn een voorbeeld voor ons allemaal.
Tevens prachtig werk van Wim, meer dan een proficiat waard.
Wie in de zorg werkt moet dit lezen
Gaelle Deprez –
Krop in de keel! Wat een levensweg maar vooral wat een lijdensweg! Prachtig verhaal die me maar niet loslaat! Ieder vrij moment nam ik wel dit boek! Ik kan niets anders uit brengen dan respect ! Wat een sterke vrouw! Niet opgeven was en is je boodschap ! Leven met pijn is verschrikkelijk en hoop dat dit boek veel mensen mag raken dat ze beseffen hoe hard leven met pijn wel is! Ik wil jou en allen die meewerkten aan dit boek proficiat wensen nogmaals respect!
Martine –
Dag Pedrouchka, dag Wim,
ik wil jullie allebei een supergrote proficiat toewensen met jullie prachtig boek! Ik heb het op 1 avond in 1 ruk uitgelezen. Ik kon er gewoonweg niet mee stoppen! Het is heel vlot geschreven en het zuigt je mee tot het einde!
Het stemt je nog maar eens tot nadenken…. Hoe dankbaar we allemaal mogen zijn om wat we hebben, wat we kunnen, wat we mogen beleven en ervaren, …. Ook al zit het niet altijd mee, ook al zijn niet alle dagen rozengeur en maneschijn, ook al worden we allemaal geconfronteerd met tegenslagen, verdriet, ziekte, … toch mogen we iedere avond opnieuw dankbaar zijn voor wat de voorbije dag ons gaf.
Ik herinner me je mail van een tijdje geleden, Pedrouchka, waarin je het had over het feit dat zoveel mensen voor het minste klagen en zagen. Als je dit boek leest, dan besef je nog maar eens dat we heel vaak geen reden tot klagen hebben, dat we niet altijd om kleine futuliteiten zouden moeten zagen, maar toch bezondigen we er ons allemaal wel eens aan.
Pedrouchka, je bent echt te bewonderen voor je moed, doorzettingsvermogen, levens- en werklust! Ondanks al je tegenslagen blijf je een positieve, sterke, opgewekte vrouw! Je hebt het de voorbije jaren heel moeilijk gehad (veel moeilijker dan dat we allemaal geweten hebben), maar je hebt je er doorheen geworsteld met de steun van je geliefden. Chapeau! We hopen dat je de toekomst mag tegemoet gaan met zo weinig mogelijk / liefst geen pijn en dat je van alle mooie dingen die op je pad komen, mag blijven genieten.
Wim, met dit boek heb je getoond dat je naast al je andere talenten, ook heel wat schrijftalent hebt! Je hebt Pedrouchka’s verhaal fantastisch verwoord in een schitterend boek! Er mogen nog zulke volgen…
Wat we in de mindfulness training leerden, wordt in dit boek nog maar eens benadrukt: ondanks tegenslagen, verdriet, verlies, afscheid, … mogen we iedere dag opnieuw dankbaar zijn om wat we wel nog hebben.
lindsey –
Pedrouschka,
Ik kende jouw verhaal een beetje via je zus Jafke. Wat een aangrijpend mooi verhaal. Ik ben beginnen lezen en ik kon niet meer stoppen. Wat een aangrijpend verhaal, je moet wel een enorme sterkte vrouw zijn. Ook super hoe ik kon lezen hoe je lieve man ” uw maatje” en jouw kinderen je bleven steunen in alle moeilijke momenten.
Groetjes Lindsey
martien –
Dit boek is een echte aanrader!
Een aangrijpend verhaal over iemand (petrouchka)wiens leven door een medische fout in 1 tel (bijna)ondraaglijk werd. Gelukkig is ze altijd blijven geloven en hopen op verbetering!
De schrijver(Wim)kan het dermate verwoorden om je goed in het personage te kunnen inleven.
De reflecties van Petroucka, de familiale omkadering, geven het geheel een warme toets…
Heel vlot geschreven en erg toegankelijk.
Proficiat aan Petroucka en Wim!
Vicky –
Mevrouw Samyn en meneer Pectoor
Dikke proficiat met jullie prachtig boek! Ik ben geen frequente lezer, maar dit boek is echt een aanrader voor iedereen! Het leest vlot en je wordt volledig meegesleept in het aangrijpend verhaal.
Ik kende jouw verhaal een klein beetje, maar nu ik het volledige verhaal gelezen heb, is mijn respect voor jou enkel gegroeid. Ook een dikke pluim voor je liefdevol gezin! Ik hoop dat dankzij dit boek veel mensen zullen beseffen hoe verschrikkelijk het moet zijn om te leven met pijn. Je bent niet enkel mijn voorbeeld, maar ook een voorbeeld voor vele andere mensen! Ondanks wat je allemaal al hebt moeten doorstaan, heb je de moed nooit opgegeven. Je bent een sterke vrouw! Ik ben ervan overtuigd dat het OLVi zich geen betere leerlingenbegeleider kan voorstellen. Je staat altijd voor iedereen klaar terwijl je het zelf soms moeilijk hebt. Petje af!
Hildeke –
Pedrouschka en Wim,
Hoewel ik geen grote lezer ben , namen jullie me mee ( in ja hoor …1dag
Lore –
Deze namiddag dit boek in één ruk uitgelezen. Wat heeft het mij geraakt en meegenomen in een meeslepend ‘verhaal’ van teleurstelling, pijn en gelukkig ook hoop. Ik heb mevrouw Samyn leren kennen als een lieve en behulpzame opvoedster op school die goed kon omgaan met haar leerlingen en altijd klaar stond voor je. Ik kreeg door het lezen van dit boek nog veel meer respect voor de persoon die ik lange tijd geleden leerde kennen. Wat ben je een sterke, hoopvolle en altijd doorzettende dame! Chapeau! Ik wens je nog heel veel liefde om je heen, ontelbaar veel pijnloze nachten (en dagen natuurlijk) en vele mooie momenten met je vrienden en prachtige familie. Ook een dikke duim aan hen die je bleven steunen door dik en dun! Waauw! Bedankt om je dagboek samen met je collega in een boek om te zetten. Ik hoop dat het net als bij mij vele andere lezers evenveel zal meenemen in je krachtige boek over je enorm zware jaren
Sonja –
k vond het echt een super boek! Ik had mij voorgenomen om het mee te nemen in mijn reiskoffer maar ik was te nieuwsgierig… Ik dacht, ik start gewoon even met de inleiding en ik was vertrokken, ik wilde gewoon weten wanneer jouw pijn eindelijk kon stoppen, wanneer de operaties stopten…. Echt wel, een mens weet niet hoe goed we zijn als we gespaard blijven van dit alles! We hebben geen reden van klagen en dit dikwijls om stomme kleine dingen. Ik vind je een super sterke vrouw die zeker heel veel respect verdiend. Hopelijk met in de toekomst, zo weinig mogelijk pijn…Ik wens je verder veel geluk met je gezin, je familie, je vriendenkring en je super toffe job waar je zoveel uithaalde. Een echte aanrader voor iedereen! En ik, die normaal nooit boeken lees, super amai�
Lynn –
Ik ken pedrouchka van de periode dat ik interims deed in dezelfde school waar zij werkt. Het is echt een fantastisch geweldige madam met het hart op de juiste plaats. Verschrikkelijk dat zij dit moet meemaken. Heb het boek met veel plezier gelezen. Het is echt een prachtexemplaar. Grijpt enorm naar de keel. Een boek met een prachtige boodschap. Ook al zie je het even allemaal niet meer zitten, gewoon blijven vechten en doorgaan. Ook een dikke pluim voor Wim om het zo prachtig neer te schrijven. Jullie hebben dat geweldig gedaan pedrouchka en Wim. Dikke proficiat!
Monica –
Elke pagina die ik omsloeg verlangde ik naar goed nieuws. Ik kan alleen maar veel respect opbrengen voor Pedrouchka, Filip, Celien en Yentl. Zo’n moed en doorzettingsvermogen het siert hen ….
Carine –
Vrijdag bij de pompvulling vertelde de prof mij dat een patiënt een boek had geschreven waarin ik mij zeker kon vinden.
Wat een emotie heeftvdit boek los gemaakt!
Zo puur geschreven, de pijn, de teleurstelling, de moed en kracht om door te gaan…….
Dikke pluim voor de schrijver. Ik ben er zeker van dat dit boek vele onder ons een steun kan betekenen.
Stefanie –
De bedoeling was om dit boek te lezen op reis maar de nieuwsgierigheid won van het geduld.
Ik, een lezersleek, las dit boek in heel korte tijd uit.
Het boek las heel vlot (dikke pluim Wim Pectoor) maar ook de verwondering, de perpleksheid, het ongeloof, … verplichtten me om door te lezen. Met als gevolg dat ik soms te laat kwam op mijn afspraken. 😉
Ik heb het boek eventjes moeten verwerken en de kwaadheid op hoe dit allemaal mogelijk is kunnen omvormen tot tonnen respect voor Pedrouschka en haar lotgenoten
Alain –
Ik heb met de grootste aandacht het boek, in één ruk, uitgelezen. Het leest zo vlot omdat je constant meegesleept wordt in jullie verhaal. Telkens ik de naam Filip zag verschijnen realiseerde ik mij de momenten dat hij voor mijn rayon stond, voor zich uit te kijken om een gunstig plaatske te vinden voor dat potje DANONE, maar en dat wist ik dan nog niet, in gedachten verzonken bij zijn vrouwke.
Jullie zijn een voorbeeld voor velen. Hopelijk evolueert de medische technologie sneller dan verwacht en is de laatste operatie net datgene dat jullie nodig hebben om ‘pijnloos’ verder te kunnen.
Veel moed en don’t stop!
Francis –
Een boek dat wakker schudt rond de problematiek van hoop in schijnbaar hopeloze situaties van onmacht en pijn. Een boek dat je uitdaagt om door te lezen! Het maakt je nieuwsgierig, maar ook boos. Het triggert om steeds verder te lezen, wat ook vergemakkelijkt wordt door de lay-out en de vlotte pen waarmee het is geschreven.
Een boek dat je als lezer van de ene anticlimax in de andere brengt, van de ene frustratie in de ander. Een verhaal van een ratrace van tegenslag en pijn die ook bij de lezer een rollercoaster van emoties meeneemt: boosheid, ongeloof, onmacht maar ook tederheid, bewondering, diepe sympathie …
Het boek vertelt hoe pijn en lijden en tegenslag en moedeloosheid niet in wanhoop keren omdat naast de enorme portie aan kracht en onuitputtelijke strijdlust ook partner en kinderen er zijn om mee in de frustratie van tegenslag en nog eens herbeginnen te gaan staan en collega’s en vrienden aanwezig blijven en mee gaan in de gevoelens van ongeloof en onmacht en stimulerende bewondering voor de grote moed die aan de dag wordt gelegd te vechten voor een zinvolle toekomst.
De beschrijving geeft een inkijk in het leven en in de transformatie die én Pedrouchka én ook het hele gezin doormaakt. Op een eigen manier worden ook de gezinsleden meegenomen in de gevol-gen van ‘het wakker worden’ in een nachtmerrie van pijn en vechten en onmacht . Ook zij leveren een strijd in het niet opgeven van partner en mama of collega en vriendin door solidair te luisteren en te ondersteunen.
Het boek houdt ook een oproep aan elke lezer in om mensen die met lijden geconfronteerd wor-den niet in de steek te laten ook al vraagt het de nodige dosis durf om aan te kloppen omdat je niet goed weet wat je kunt zeggen… (Stille) aanwezigheid geeft steun om pijn en moedeloosheid met vallen en opstaan aan te kunnen. Geen vlucht in praatjes over ‘het weer’ om de eigen onmacht weg te moffelen, maar een oefening in empatisch luisteren.
Het boek is op zo’n manier geschreven en uitgewerkt dat je als lezer in een extra-light-vorm mee beleeft wat Pedrouchka zelf heeft meegemaakt. Het sterkt mensen die op een andere manier hun toekomst niet zo helder zien en twijfelen aan zinvolheid van leven. Dat maakt het echt tot een ‘must read’.
Els –
een aangrijpend verhaal. een verhaal die je vast klampt van begin tot einde. chapeau voor pedroushka en gezin om deze lijdensweg te door spartelen en nog altijd als een hecht gezin er uit te komen. Een echte aanrader. staan er te weinig bij stil maar als vrouw kan ieder van ons dit overkomen.
Anke –
Een rilling trok door mijn lijf bij het omslaan van de laatste pagina van je boek. Zoveel teleurstellingen die je kant opkwamen en toch zo sterk blijven, ondanks de nooit aflatende pijn. Niet velen doen je na. Ik sta vol bewondering te kijken naar je kracht.
Waar je schrijft dat je gezinnetje top is, kan ik dat alleen maar beamen. Ik ken er een deeltje van en ik stond ook al vaak te kijken naar de capaciteiten van je dochter. Topmeid.
Ik wens je verder veel succes en hoop dat er nog vele gelukjes jouw pad mogen kruisen.