Description
Marieke Maerevoet schrijft over de dingen die ze ervaart in haar eigen leven maar even goed over wat zich in het leven van de mensen rondom haar afspeelt. Ze staat stil bij het gewone, het kleine geluk maar gaat evenmin de schaduw, die dat geluk kan dwarsbomen, uit de weg. Juist doordat ze scherp stelt op die tegenstelling en als geen ander sfeer en emoties weet op te roepen is haar poëzie zo herkenbaar.
Alhoewel ze er pas laat toe kwam met haar werk naar buiten te treden en dat ze haar poëzieopleiding duidelijk niet in het tijdperk van slam en rap kreeg, heeft ze een eigen stem: “geen nieuwe lente maar toch een nieuw geluid”.
Hans –
Prima bundel