Voor eeuwig en altijd en zoveel meer

Als fervente boekenverslindster hou ik van de geur van een boek, dit kan emoties naar boven brengen. Ik kan in een verhaal kruipen: wenen, lachen,… Een goed boek kan al deze emoties bij mij naar boven brengen. Vaak weet ik ook al na een vijf-tal bladzijden of ik dit boek ga uitlezen. Het verhaal moet mij onmiddellijk vastnemen. Reeds heel veel jaren droom ik ervan om zelf een boek te schrijven. Een verhaal dat de ander kan raken tot in het diepst van zijn/haar ziel. Een boek dat niet meer loslaat tot de laatste bladzijde is gelezen, om daarna nog even te blijven nazinderen. Maar ook de ander in beweging te krijgen. Ik ben verschillende keren aan een verhaal begonnen, maar nooit kreeg ik genoeg ziel erin gelegd. In al mijn schrijfwerk lukt het mij wel om korte tekstjes te noteren, maar daar stopte het vaak. Tot de dag dat ik in de hel terecht kwam. Ik wist onmiddellijk dat ik dit waarschijnlijk niet zou overleven. De enige manier om dit toch te proberen was om alles neer te schrijven. In de eerste weken na het overlijden van mijn dochter vond ik tekstjes van haar. Vaak maar één bladzijde, nog helemaal aan het begin. Maar allemaal zo krachtig. Ik moest hier iets mee, haar talent, dit kon niet in de kast blijven liggen. Ik zie ons nog samen haar boekjes in elkaar steken, zoveel schreef ze er. Na enkele weken wist ik het, als ik deze hel enigszins zou overleven, zou ik één van haar dromen willen waarmaken. Samen. Het boek heeft mij geholpen om te verwerken, maar ook dingen doen herinneren die verdwenen zijn in mijn geheugen. De weg is nog lang, maar wij zijn er nog, net als Zara. Onze engel iedere dag opnieuw.